Han eller ho har eit hjerte av stein, blir det sagt. Men eg trur at det finst noko mjukt innerst inne.
Kva er grunnen til at enkelte hjerter blir forsteina? Kva har dei opplevd?
Og det er kanskje betre å ha eit hjerte av stein, enn å vere hjertelaus.
Sjølv om eg trur at alle har noko godt og mjukt i hjertet sitt, har eg fanga eit ekte gråsteinshjerte;)
(Eg veit at det heiter hjarte på nynorsk, men tillet meg å bruke klammeforma hjerte her;)
Birgitte oppdaga denne steinen då vi var ute på tur her om dagen, og ho veit både at eg samlar på hjerter og går med naturprosjektet i tankane når eg er ute. -Du kan no binde den inn, sa ho, og dermed var eg i fyr og flamme med ein gong. Tankane svirra vidare på korleis.
Først laga eg ein spindelvev, men hjertesteinen kom ikkje godt nok fram. Så enda eg opp med å hekle eit gitterhjerte etter forma på steinen. Bakgrunnen er frihandsquilta, og nokre strå frå turen blei også med her.
Under fotoseansen ved dammen oppdaga eg at vannlilja hadde opna seg.
Og sidan eg kjøpte meg nytt kamera i går, måtte det sjølvsagt testast;)
"Inni kvart eit hjerte ligg det ein blomst, som opnar seg under riktige vilkår"
Sitat Edny;)