Denne lysengelen har eg laga til mi mor.
Kvar april er det så mange dagar som minner oss om dei vi har mista.
I dag, søndag 21. april, er det 50 år sidan storesøster Aud Kirsti ramla ned og drap seg då ho var på ein fjelltur saman med venner. Ufatteleg trist. Dagen etter, på sin 14 års-dag, blei ho lagt i kista.
I morgon, 22. april, ville ho ha fylt 64 år. Den 23. er det 20 år sidan vår far blei gravlagt, på min bursdag. Og 24. april er det 19 år sidan bestemor døde. Alle døde ein søndag.
Engelen fekk eit smykke med kvite perler, slik Aud Kirsti hadde på fotografiet. Og eg hugsar henne som snill, omsorgsfull, og med eit hjarte av gull. Vi bodde ved sjøen og mista henne i fjellet. Engelen har mange naturelement, som rekved, stubbe, kvistar og fjør.
Heldigvis var vi med fotografen hausten før den tragiske hendinga. Vi hadde ikkje fotoapparat heime, så derfor har vi ikkje så mange bilete å sjå tilbake på frå den tida heller. Her er eg og storebror saman med Aud Kirsti. Mor hadde sydd kjolar til oss av same stoff. Seinare kom det to gutar til, og dei har ikkje fått møtt storesøster si ein gong.
Her er vi ved grava hennar 50 år seinare.
Mor, alle søskena og partnerar var med og sette blomster på gravene til henne og til far.
Eg tenkjer ofte på korleis det hadde vore både i oppveksten og seinare i livet dersom dette tragiske ikkje hadde skjedd. Eg er heldig å ha tre snille og kjekke brødre og deira flotte familiar, men eg saknar ei søster, som eg ein gong hadde. Til eldre eg blir, til meir saknar eg henne. Eg er sikker på at vi ville ha hatt mange felles interesser, og at ho også hadde vore glad i å lage ting med hendene sine. No lagar eg ting med henne i tankane.
Det var 10 år og ein dag mellom oss, så vi kunne ha feira runde dagar saman også. I morgon skulle eg veldig gjerne ha vore i hennar 64 års-dag!
Fred over ditt minne, Aud Kirsti.
Frå di lillesøster og resten av familien.