Bryllupsgåve

Gleda var stor då vi fekk invitasjon til bryllup då eit tantebarn skulle gifte seg. Det er så lenge sidan sist vi var i bryllup. Så begynte tankane rundt gåve å svirre. Dei er godt etablerte frå før og har det meste. Eg likar å lage personlege gåver, men samtidig vil eg at mottakar ikkje skal føle at det må stå framme. Det handlar om stil, smak og om det passar inn. 

Denne gongen enda det opp med praktiske bruksting. 

Først sydde eg trekk til ein boks med tennbrikettar. Det kan no vere nyttig for å få lettare fyr i omnen eller på bål ved utflukter. Og så er det berre å fylle opp med fleire når det er tomt. Eg veit i alle fall at dei har god tilgang på ved. 

Sidan begge jaktar, passa det med eit hjortepar med bankande hjarte for kvarandre.

Jakt og fiske er populært, og vatnet i dammen får vere symbol for fisk her.

Hjarter går igjen i gåva.

På baksida av neverhjarta er det namn og dato. 

Og i det som er applikert, er bodskapen "hold varmen", og det er meint i dobbel forstand.

Ein furukvist har fått påsydde nåler.

Eit serveringsbrett er praktisk til bruk både inne og ute.

Men kanskje er det koselegare å bruke med ei brikke nedi. 

Derfor laga eg tre ulike, alt etter årstid og kva som passar. 

Denne kan brukast til jul, men også heile året om ein vil.

I eine hjørnet har eg sydd inn bryllupsdatoen.

To hjarte har smelta saman. 

Så blei det ei brikke i lilla. 

Den kan vere til advent, men kan også brukast heile året.

Her har eg lurt inn hjarte i frihandsquiltinga.

Den tredje brikka har ramme av ulike stoffbitar som handlar om livet.

Hus, natur, reise, ord, store og små hendingar. Kryssord viser at ting kan gå både vassrett og loddrett, men med godt samhald og samarbeid løyser det meste seg.

Dette sitatet av M. Bonnamo sydde eg inn, for det passar etter å ha sagt ja til å elske og ære kvarandre, og leve trufast saman til døden skiljer dei ad. 

"Å leve lykkelig til sine dagers ende, er noe man må gjøre dag for dag."

Då håper eg at gåva kan vere både til nytte og glede i mange år.

Gårsdagens bryllupsfest var flott og triveleg. Maten på hotellet var fortreffeleg, 

og kakebordet bugna av heimlaga kaker, som var bakt på dugnad. 

Mannen laga nøttebotnen til denne kaka, og eg skar ut og pynta med smørkrem.

Puy, svigerinne til bruda, hadde laga desse kunstverka av fruktfat. 

Namna til brudeparet er til og med skore ut.

Tusen takk, Inger Anne og Asbjørn, for at de ville dele denne fine dagen med oss. 

Med dei beste ønskjer for framtida til denne flotte familien, 

får dette innlegget vere min "dagen derpå-tale".