Telje sauar

Mange har problem med å sovne om kveldane, og eit velkjent råd er å telje sauar.

Ein strålande haustdag blei eg inspirert av denne flokken med utegangarsauer. Og på nettinggjerdet i framkant, hang det ull. Då måtte eg sjølvsagt plukke med meg nokre dottar til prosjektet mitt:)

Og ein dag plukka eg med meg strå og myrull på ein av mine turar. Det har stått i ein vase på badet, og ein dag slo det meg at kanskje eg kan sy sauar av myrull også.

Det måtte prøvast, så eg nappa ut dun til ein passeleg dott og sydde oppå. Eg var ikkje klar over at det var så mange mørke frø i denne lyse duna.

Og fibrane var så korte og sprø, at det blei berre ein sau av den rasen;) Endå ligg det igjen frø.
Det gjekk betre då eg gjekk over til ekte ull, ja.

Her er myrsauen, og han klagar over småull i ansiktet. Både kropp, hovud og bein er påsydd med stoppefoten.

Dei andre sauane er lettare til sinns. Den tredje sauen kom seg også godt over pinnegjerdet.

Det gamle rådet fungerte! Det skulle ikkje så mange sauar til før Ole Lukkøye kom. 

Har ikkje sauane funne vegen heim att, så er dei nok med i draumeland endå.

Og i draumeland kan ein også vere sanndraumt. Eg blei nemleg den heldige vinnaren av garn hos Strikkesofie. Tusen takk!